Radio Oude Stijl

Eerlijk is eerlijk, ik heb een tijdje getwijfeld of ik ze wel of niet zou toevoegen, maar zoals de kop al suggereert draaien ze inmiddels mee op de levende stroom van Radio Oude Stijl: de ‘Radio Nationaal’ jingles. Want eigenlijk is het verhaal achter dit station best boeiend. Het avontuur is uiteindelijk, zoals zo vaak, niet goed afgelopen, maar het idee was best ok en ik kan me niet onttrekken aan het idee dat de Nederlandse staat er ook een rol in heeft gespeeld.

Radio Nationaal was voor een zeer groot deel gewijd aan Nederlands product: 50% van de gedraaide platen waren in het Nederlands gezongen en nog eens 25% was Nederlands product in een andere taal. De resterende 25% bestond uit internationale hits. Een soort 75%NL zeg maar ;-) (lees verder…)

Een paar weken geleden was het monumentendag en het stond al lang op de agenda maar het was er gewoon nog niet van gekomen; een bezoek aan Radio Kootwijk. Eindelijk is uw Radio Oude Stijl reporter wezen kijken in het zendstation Radio Kootwijk midden op de Veluwe. “De Kathedraal”, zoals dit gebouw genoemd wordt, is gebouwd van massief beton en ziet er impossant uit, zelfs een beetje bedreigend. Hier stonden die 3 masten van 200 meter hoog jarenlang hoge vermogens uit te spugen zodat er aan de andere kant van de wereld geluisterd kon worden naar de berichten uit een koud Nederland.

Het is één van de meest aparte gebouwen van Nederland. Vroeger al kwamen we hier regelmatig om te wandelen. In die tijd was het zendstation nog wel aktief, maar niet meer waarvoor het oorspronkelijk gebouwd was; lange afstandsverbindingen. De eerste “echte stemmen” gingen de ether in in 1923. Zoals je kunt zien op deze historische foto’s was er een hoop ruimte om die enorme zendvermogens af te stralen. (lees verder…)

The station of the stars, dat was de kreet van Cable 1. Het was een project van Willem van Kooten en alle vormgeving (vanaf NU ook te horen op Radio Oude Stijl!) was in het engels. Dat moest wel, want commerciële radio was in 1987 (toen Cable 1 startte) in Nederland niet toegestaan. De enige manier om in Nederland radio te maken was het omzeilen van de wet. En dat was precies wat Cable 1 deed. In artikel 66 van de toenmalige mediawet stond namelijk dat nieuwe buitenlandse zenders op de Nederlandse kabel mochten worden toegelaten. En Cable 1 zond uit met een Britse licentie. De uitzendingen van deze zender hadden desondanks een behoorlijk Nederlands karakter. Ik vergeet nooit meer de geweldige presentatie die vaak een mengelmoes van engels en nederlands was: “Yes, this is Cable one and we play very leuke plaatjes in dit uur”. (lees verder…)

Zoals hier te lezen is ben ik lekker aan het spelen met de Stereomaxx van Modulation Sciences. Een mooi apparaat, ik ben er erg enthousiast over. Daarom ben ik eens op zoek gegaan naar wat meer info over dit apparaat dat maar liefst 20 jaar te koop is geweest. Dan moet je als fabrikant toch íets goed gedaan hebben nietwaar? En wat blijkt nu, de twee belangrijkste stereoverbreders ter wereld (beetje aandikken) komen uit dezelfde familie. De Stereomaxx was, toen hij in 1985 op de markt kwam, een enorme verbetering ten opzichte van de toen leverbare stereo verbreders die niet bepaald mono compatible waren. Drie jaar lang had de ‘Maxx’ het rijk voor zich alleen, want de Orban 222A kwam pas in 1988 op de markt.

Het verhaal van de Stereomaxx én de 222 begint eigenlijk al in 1975 toen de oprichter van Modulation Sciences, ene Eric Small, met Bob Orban (die ja) samenwerkte aan het ontwerp van de Optimod 8000. Die samenwerking duurde tot 1981 toen Greg Ogonowski bij Orban in beeld kwam. Eric Small heeft ook nog gewerkt aan de oh zo belangrijke #0 kaart van de Optimod 8100. Simpel gesteld doet die hetzelfde als een composite clipper en is dus zeer belangrijk voor de gewenste luidheid. De opzet van de 222A en de Stereomaxx is dan ook ‘opvallend’ gelijk. Het grote verschil wordt eigenlijk gevormd door de in de Stereomaxx toegepaste, digitale(!) vertraging van het L-R signaal. Dat digitale techniek toen nog in de kinderschoenen stond is tijdens bepaalde partijen te horen in de vorm van een soort digitale, lage resolutie nagalm. Dat het toch een gouden greep was van Eric Small word bewezen door het feit dat juist dí­e techniek anno nu nog steeds toegepast wordt in alle belangrijke software plug-ins en audioprocessoren. Ja, zelfs in de Optimods 8400 en 8500… (lees verder…)

Ik heb weer een nieuw element aan mijn ’speel-airchain oude stijl’ toe kunnen voegen. Na het scoren van een gouwe ouwe Warsanis 1400 (zie deze posting) heb ik ook beslag kunnen leggen op de niet minder legendarische Modulation Sciences MYB2, beter bekend als Stereomaxx. Was het platslaan (processen) van het geluid al enige tijd een absolute must, in de tweede helft van de jaren 80 was in ‘gewoon’ stereo uitzenden echt niet goed genoeg meer. Gewoon stereo was voor watjes, echte stations klonken vééééél breder. (lees verder…)

 Uiteraard is het óók bij mij allemaal begonnen met een echte JostyKit, een printje van 4 bij 4 cm met een transistortje en een trimmertje erop. En nee, JostyKit was niet de naam van dat zendertje, maar het merk! JostyKit is de naam van de Deense fabrikant, een bedrijf dat nog steeds bestaat. De ‘naam’ (typenaam dus) van dat printje was volgens mij HF65, verbeter me als ik er naast zit ;-). Het microfoontje hield je gewoon voor de speaker van je radio, je sloot een 9volt batterij aan en hopla, je was ook bij de buren te horen! Uiteraard moest er daarna een echte antenne (de dipool, wie is er niet groot mee geworden) aan want dan kwam je weer drie huizen verder, en zo’n batterij was ook niet alles dus kocht je een echte voeding van 12 volt. Inmiddels kon de hele buurt meeluisteren want als je de voedingsspanning naar 15 volt schroefde gaf zo’n JostyKit nóg meer vermogen. En nóg meer brom. Maar uiteraard was ook dat niet genoeg… (lees verder…)

Er was een tijd dat de winkels alleen van 9 tot 6 geopend waren. Fijn was het dus dat je op donderdag of vrijdagavond even op de fiets kon springen om even het top40 exemplaar te gaan scoren en misschien ook nog wel wat nieuwe singletjes uit diezelfde hitlijst. En het had ook wel iets, net voor het weekend, iedereen was weer vrij en de piratenzender kon weer aan. Liepen we dan in het dorp even te shoppen (eh van die paar knaken zakgeld dus) dan hoorde je overal de soulshow (op donderdag) en Curry & van Inkel (op vrijdag). En Radio 3 stond ook echt overal aan. Een leuk idee vond ik dat wel, iedereen die even de stad inging ving flarden op van deze radioshows.

Misschien is het wederom de tijdgeest, maar wat waren die radioprogramma’s goed! In Hilversum wist men dat ook en dus werd er handig op ingespeeld. Iedereen had het er ook over, iets wat je in deze tijd rondom het medium radio nagenoeg niet meer tegenkomt. In de jaren 90 werd het toch wel anders, ook lokale omroepen begonnen op vrijdagavond uit te zenden (”Je zendt het hele weekend uit of anders niet”). Ook die zenders hoor je nog weleens in een gemiddelde drogisterij maar dat is een uitzondering. De ondernemers kiezen vaker voor nonstop “behang” zoals Sky Radio dat al bijna 20 jaar doet. Logisch hoor, maar toch keert dat nostalgische gevoel terug als ik oude opnames hoor van de soulshow of Curry & van Inkel; het waren dé koopavond programma’s van de jaren 80. In gedachten sta ik al weer in de 12″-bak te bladeren van mijn lokale platenboer…

 
Vooruit, laat ik maar eerlijk toegeven dat in 2006 in de race om het luidste signaal digitale audioprocessing een noodzaak is. Maar mooi? En handig? Wij van Radio Oude Stijl vinden (uiteraard) van niet. Dagelijks is op FM het resultaat van de keiharde concurrentie te horen. Is in die strijd geluidskwaliteit ondergeschikt geraakt aan luidheid? Mwoah, zover durf ik dan weer niet te gaan, maar de balans is zeker in de richting van luidheid verschoven. Om nog maar niet te spreken van die irritante vertraging op je koptelefoon, hoe kort ook. Bij veel stations vervormt de boel hoorbaar(!), en dat zit ‘m volgens ons niet in de kwaliteit van de apparaten, maar aan die drang naar nét te veel luidheid. Prettige uitzonderingen daarop zijn Radio2 en -3 en RTL FM. En zeg nou zelf: klinken die zoveel minder luid? (lees verder…)

Ik heb afgelopen week ons radiostation (mp3 stream voor Winamp) verhuist… Nieuwe PC, verse XP, ini-filetjes kopiëren en gaan met die banaan! Totale doorlooptijd: 4 uurtjes, inclusief XP installatie, -updates en -configuratie. Dat is dus blijkbaar goed te doen :-) Hoe anders was het om je FM-zender te verhuizen! En dan heb ik het niet over de tijd dat we de studio gezellig onder de mast hadden. Nee, dat kon op een gegeven moment niet meer want inmiddels was de gezelligheid bij een inval wel verdwenen en werden alle platen in beslag genomen. De oplossing? Stralen! Dus werdt er gestraald. Bijna iedere (vooral) zichzelf serieus nemende piraat straalde vanaf een ‘geheime’ locatie naar een andere plek, waarvandaan de zender het geluid “van het kloppende hart van…” (vul zelf maar in) via een uiteraard “magistrale FM-frequentie” over het ontvangstgebied uitstortte. (lees verder…)

In de vroege dagen van mijn illegale zendperiode ging het al rond onder de piraten. “Neem Peter Kent met It’s a real good feeling!, daarmee kun je de compressor goed testen”. Ik vond dat fascinerend, dat bepaalde platen op de radio zo lekker klonken. Ik heb er eens een paar naast elkaar gelegd en constateerde dat de drum erg heftig ge-limit klonk bij die singletjes. Dat had natuurlijk impact op het audio-totaalprodukt uit de zender en dat vonden we mooi. Gisteren hoorde ik nog meer van die “compressorplaten”, ”(Forever) Live and Die van OMD” en wat dacht je van “Wang Chung’s Everybody have fun tonight”. Dit speelde allemaal ver voor de tijd dat er daadwerkelijk ECHTE processing kwam te staan op de piratenzolders. Een compressor/limiter was al mooi. Vaak was er wel een buurjongen die op de MTS zat en printen kon maken uit de “Elektuur”. En dan heftig pompend afregelen. ( “Hee je geluid pompt lekker joh!” Ja, mooi he!!”) (lees verder…)